بدون تجمیع نیروها و تلاش ها پرداختن به چالش های پیش روی یوز ایرانی بسیار دشوار به نظر می رسد. در کنار آن بیرون کشیدن یک چالش در میان مجموعه تهدیدهایی که یوز ایرانی با آن مواجه است، بسیار سخت خواهد بود. مجموعه عوامل مختلفی روی هم تاثیر می گذارند که موجب وضع بحرانی یوز در ایران شده است. آنچه در تمام سال هایی که در حوزه یوز کار می کردم موجب تاسف من و ترمز اصلی حفاظت از این گونه بوده است، به عدم هم افزایی برمی گردد. من اگر تمام چالش ها را پیش رو بگذارم، در نهایت در ریشه یابی آنها به همین عامل می رسم. وضعیت یوزپلنگ از آنچه فکر می کنیم بدتر است، این در حالی است که برخی گمان می کنند روند افزایش این گونه شیب ملایمی دارد. (این گفته بدان معناست که جمعیت یوز در حال افزایش است، نه کاهش). این برداشت با شرایط موجود دو خط موازی هستند که هیچ گاه به هم نمی رسند. این دو رویکرد سبب اتخاذ دو راهکار مختلف با دو سویه مختلف می شود.

در نهایت منابع مالی، انسانی، تجهیزات و محیط بان مواردی است که با محدودیت های جدی در ایران مواجه بوده و باید با برنامه درست مورد استفاده قرار گیرند. این چالش به یک شخص یا نهاد مربوط نیست و تقصیر آن به گردن همه کسانی است که برای یوزپلنگ قدمی برداشته اند.

البته این گفته بدان معنا نیست که همه باید یک کار انجام دهند. افراد و گروه ها قابلیت های مختلف دارند و هر کسی می تواند کار خود را برای حفاظت انجام دهد که همگی باید در یک راستا باشند و یک نقطه مشترک داشته باشند.

از این رو در گام اول باید این موضع را روشن کنیم که جمعیت یوز در حال افزایش یا کاهش است. همچنین لازم است افراد از گروه های مختلف نظیر محیط بانان، اساتید دانشگاه، فعالان محیط زیست و رسانه ها به شکل مجزا در قالب کارگروه های هدفمند در کنار هم قرار بگیرند و در نهایت جمع بندی از نظرات آنها صورت گرفته و با پشتیبانی سازمان حفاظت محیط زیست برنامه اقدام آن اجرایی شود.