اگر کارگردان باشم و بخواهم فیلمی راجع به حج بسازم و ورود قهرمان فیلمم را به سرزمین عرفات قاب ببندم، یک کلوزآپ از یک سطح خاکی در یک غروب خاص می بندم و یک پای تا مچ برهنه مردانه را از بالا فرود می آورم داخلش، طوری که از کنار دمپایی شخصیت قهرمان خاک بلندشود... خیلی نشانه شناسانه است لامذهب. تعریف و ذهنیت من هم مثل شما از صحرای عرفات یک صحرای خشک و بی آب و علف بود که هیچ امکاناتی ندارد، چندساعتی حاجیان می آیند آنجا و به هر ضرب و زوری اعمالشان را انجام می دهند و بعد بدو بدو سوار اتوبوس می شوند و می روند سراغ بقیه اعمال... من هم با همین ذهنیت رفتم و وقتی رسیدم، دروغ چرا! خیلی خورد تو پرم، یک شهرک