یکی از مهم ترین چالش های فرهنگی و هویتی ایران، کثیرالقوم بودن و در نتیجه مشکل چندزبانه بودن آن است زیرا با وجود اهمیت و جایگاه رسمی زبان فارسی و نقش کلیدی آن در همه مقاطع آموزشی از دبستان تا دانشگاه، میلیون ها کودک و نوجوان غیر فارسی زبان مانند کرد، ترک، بلوچ، عرب و... از همان بدو ورود به مدرسه مجبور به آموختن زبان و تعلیم دیدن به زبانی دیگر و رسمی می شوند که از پایه و اساس با زبان مادری آنها «متفاوت» است و آنها را از «آموزش فراگیر» به آموزشی، «مدرسه محور» پرتاب می کند. به گونه ای که او ناچار است همه ظرفیت های فکری، عاطفی و نمادین این «زبان مادری» که آن را به صورت طبیعی مدام و ناخودآگاه یاد