گفتن از شاخصه های کاری بهرام بیضایی همانقدر که دشوار و پرتکلف است، آسان و دلنشین است؛ شخصیتی است دوست داشتنی، رفیق، همدل و همپا. یک انسان بی نظیر که به تمام عوامل و تک تک افراد گروه، از بازیگر ها تا تدارکات؛ به یک میزان احترام می گذارد. سال 49 یا 50 در «خانه نمایش» اداره تئاتر نمایشنامه ای بازی می کردم به نام «آسید کاظم» که بعدها در سالن سنگلج هم اجرا شد. آن زمان نمایشنامه های بهرام بیضایی را خوانده بودم و چندتایی را هم با فرهاد مجدآبادی و محمود استاد محمد و افرادی دیگر اتود زده بودیم. اما هیچ وقت او را از نزدیک ندیده بودم. تا اینکه یک روز در زمان اجرای این نمایش به پشت صحنه مان آمد. هیچ وقت