در دورانی نه چندان دور که «جهان میان شرق و غرب مادی تقسیم شده بود و کسی گمان یک نهضت بزرگ دینی را نمی برد، انقلاب اسلامی ایران، با قدرت و شکوه پا به میدان نهاد؛ چهارچوب ها را شکست؛ کهنگی کلیشه ها را به رخ دنیا کشید؛ دین و دنیا را در کنار هم مطرح کرد و آغاز عصر جدیدی را اعلام نمود» (1) و اگرچه انگلیس از ده ها سال قبل از انقلاب، تحدید نسل ایرانیان را در دستور کار خود قرار داد و با قحطی اواخر قرن 13خورشیدی آن را آغاز کرده بود و در قرن 14 نیز با آوردن «اولین رژیم سلطنتی که به دست بیگانه - و نه به زور شمشیر خود- بر سر کار آمده» و سلطنت تماما وابسته به غرب و خونخوار مردم رضاپهلوی و اخراج او از ایران