عموم آدم ها نمی دانند بچه های گروه های جهادی چطور می روند و از جان و دل و بدون پول کار می کنند، اینها برای مردم کار می کنند. آنها وقتی به روستایی محروم می روند اول با مردم آن روستا یکی می شوند. با آنها خانه از دست می دهند. با آنها فرزندان نداشته شان را بی مدرسه می بینند. پزشک های جهادی به اندازه همه اهالی روستا بیمار شده و بعد برای خودشان دست به کار می شوند. یعنی یک اتوبوس گروه جهادی و یک روستا آدم همه می شوند یک نفر.