«حسین تاجیک» سال 1342 در روستای شادبهار که اکنون از توابع شهرستان کهنوج است به دنیا آمد و از همان دوره نوجوانی عضو بسیج شد.

او در سال 59 به کردستان اعزام شد، اما چندی بعد با شروع جنگ ، با دیگر مردان غیور این آب و خاک به پشت خاکریزهای دفاع رفتند. دیری نگذشت که «حسین» با همان سن کم فرمانده عملیات سپاه سیرجان شد و بعد به جبهه های نبرد اعزام شد و از عملیات والفجر 1 به صورت ماموریتی در عملیات ها شرکت کرد. وی بعد از مسئولیت پادگان امام حسین(ع) در سال 63 به درخواست سردار سلیمانی به طور دائم به لشکر 41 ثارالله پیوست و فرمانده گردان 415 شد. او سرانجام در بهمن ماه سال 1365 (عملیات کربلای 5) به شهادت رسید. فرازی از وصیت نامه شهید:

تا حالا من مرده بودم و این لحظه آغاز جهاد و شهادت است و این احساس را درخود می بینم که تازه متولد شدم و زندگی جدید را آغاز می کنم، شهادت انسان را به درجه اعلای ملکوتی می رساند و چقدر شهادت در راه خدا زیباست و مانند گل محمدی می ماند که وارثان خون پاک شهید از آن می بویند.

خدایا شهادتم را در راه اسلام و قرآن که خاری در چشم دشمنان است بپذیر. ای پدر ارجمندم مرا حلال کن و با استقامت و صبر و شکیبایی از انقلاب اسلامی دفاع کن مبادا روحیه خود را ببازی و گریه کنی چون گریه تو باعث ناراحتی روح من می گردد و برای پاسداران و رزمندگان اسلام هر کجای جهان باشند دعا کن.