می نپندار که هر زخمه چو بر ساز زدی بی حساب است و کتاب است که با ناز زدی

آن زمانی که تو با غمز بتان می خور و مست رمز دستان به جنونی بر آواز زدی

راست اندیشه کنان چرخ زدی جوشیدی پنجه در سلسله خانه برانداز زدی

به جهانی نفروشی چپ و درابت را لحظه ای را که به پایان هر آغاز زدی

بزن آتش که خمش گردد از آن اهل ریا زه چو بستی به میان پرده و گر باز زدی