اغلب مردم از کمربند برای قرار گرفتن مناسب شلوار در سطح کمر استفاده می کنند. استفاده از کمربند تنگ باعث بروز مشکلات گوارشی و اختلال در عملکرد روده می شود. نفخ، درد و یبوست از عوارض گوارشی کمربند تنگ است.

در صورت استفاده طولانی مدت از کمربند تنگ در طول روز و بلند شدن و نشستن مکرر با آن، عملکرد عضلات شکمی تحت تاثیر قرار گرفته و مکانیسم عمل عضلات این ناحیه تغییر می کند. کمربند سفت با باریک کردن محیط کمر، فشار داخل شکمی را زیاد می کند. این موضوع سبب کاهش فضا در حفره شکم و خشکی و کم تحرکی در فقرات کمری می شود. از این رو در برخاستن و نشستن، خم شدن بیش از حد ستون فقرات به جلو اتفاق می افتد و برای جبران این محدودیت حرکتی، لگن به سمت عقب می چرخد.

این عدم توازن عملکرد عضلانی در لگن فشار بیش از حدی را به زانوها در جهت صاف شدن، وارد می کند و می تواند درد ناحیه پشت زانوها را به دنبال داشته باشد. همچنین خم شدن ستون فقرات کمری به جلو، فعالیت بیش از حد عضلات پشتی ستون فقرات را به دنبال خواهد داشت که پس از مدتی گرفتگی و درد این عضلات بروز می یابد. افزایش فشار روی دیسک ها و کشش بیش از حد و طولانی رباط ها، مفاصل پشتی، کپسول این مفاصل و بافت های مختلف ناحیه پشت ستون فقرات از دیگر عوارض استفاده از کمربند تنگ است. به این ترتیب قوس کمر کاهش می یابد و سبب بیرون زدگی دیسک های بین مهره ای می شود. در این وضعیت عملکرد عضلات ثبات دهنده ستون فقرات مختل می شود و کمر فرد در طول روز و فعالیت های روزمره آسیب پذیر می شود.

علاوه بر تغییرات فوق، کمربند تنگ بر روی یک عصب حسی در ناحیه لبه جلوی لگن فشار وارد می کند و درد، بی حسی و سوزن سوزن شدن ناحیه جلوی ران را در پی خواهد داشت که مرالژیا پارستتیکا نام دارد. این بیماران هنگام مراجعه به کلینیک های فیزیوتراپی در همان ابتدا به تعویض شلوار و کمربند تنگ توصیه می شوند. سپس فیزیوتراپیست با انجام روش های مختلف کشش عضلات ناحیه شکم و جلوی ران که اصطلاحا تمرینات مک کنزی نامیده می شود، قوس کمر را احیا کرده و سعی در آزاد کردن عصب حسی جلوی لگن خواهد داشت. این تمرینات برای تکرار در منزل به بیمار آموزش داده می شوند. فیزیوتراپیست با استفاده از روش های دستی می تواند عضلات درگیر و سفت شده را آزاد کند. در صورتی که درد و التهاب زیاد باشد از مدالیتی های ضد درد و التهاب مانند امواج فراصوت، لیزر پرتوان و جریان های تداخلی در جلسات فیزیوتراپی بهره می بریم. از آنجا که یکی از دلایل مهم کمردرد این افراد به هم خوردن توازن عملکرد عضلات شکم و لگن است، علاوه بر تمرینات ذکر شده تمرینات عضلات مرکزی و تعادلی که معمولا با استفاده از توپ های بزرگ ژیمناستیک انجام می شوند، به بیمار آموزش داده می شود. تقویت عضلات باسن و پشت ران هم همزمان با کشش عضلات شکم و جلوی ران به بازگشت سریع تر فرد به شرایط طبیعی کمک می کند. 45 دقیقه پیاده روی و شنا، سه جلسه در هفته از درمان های مهم این اختلال به شمار می رود.