الان که این رو دارم می نویسم، سال ها از این ماجرا گذشته. یک آقای پیری که هفته ای یک بار می اومد و کتاب از من می گرفت، بالاخره یک روز از پله ها بالا اومد. عادت داشت تا جلوی پله ها می اومد و با دست به من می گفت برم بیرون پیشش. می گفت: «از پله ها بالا اومدن برام سخته». یک کاغذ رو که اسم چند کتاب روش نوشته شده بود، دستم می داد، منم تمام کتاب ها رو براش می بردم. اما اون روز، آدرس خونه اش رو برام نوشته بود، کلی برام توضیح داد که نمی دونه با کتابخونه اش چکار کنه. منم قرار شد برم، ببینم چکار می شه کرد. بالاخره رفتم و یک خونه ویلایی کنار دریا دیدم، بزرگ و خالی از سکنه، یعنی کسی جز خودش اونجا نبود. توی