نخبگان در هر کشوری، قطعا از سرمایه های بسیار گرانقدر و بی نظیر آن کشور محسوب می شوند. سرمایه هایی که موجب پیشرفت و تعالی جامعه، هموطنان و کشورشان خواهند شد. به همین دلیل برای مردم و مسئولین هرکشوری مورد احترام هستند...

اما آیا باید همیشه زمینه و امکانات برای فرد نخبه فراهم باشد تا بتواند فعالیت و کار کند؟ آیا اگر شرایط فراهم نبود، فرد نخبه می تواند از فعالیت و خدمت به کشور دست بردارد و حتی جلای وطن کند؟

آیا نخبگان جوانی در تاریخ معاصر ایران بوده اند که با عدم وجود شرایط و امکانات مناسب، وجود موانع بسیار بر سر راه و اهدافشان، دست از تلاش و فعالیت برنداشته باشند و موجب پیشرفت کشور