نسل طلایی فوتبال ایران در اواخر دهه 90 میلادی (علی دایی، یحیی گل محمدی، علیرضا منصوریان و...)  اکثرا وارد مربیگری سطح برتر فوتبال داخلی شدند اما نسل بعد از آن، آن طور که باید نتوانست پا جا پای نسل طلایی بگذارد و حالا به مرور بازیکنان جوان تر نسل بعدی می خواهند یک لایه از مربی های قدیمی را کنار بزنند. مجتبی جباری از آن دست بازیکنانی بود که نمونه اش در فوتبال ایران کم پیدا می شود؛ بازیکنی که در کنار تکنیک ذاتی، هوش بالایی در بازی سازی و خلق موقعیت برای هم تیمی هایش داشت و در کنار همه اینها هیچ وقت برای مربی ای سر خم نکرد و در مقابل کوتاهی ها و کاستی ها همیشه در صف اول قرار داشت. هواداران