یکی از ارکان ادای موسیقی ایرانی «مناسب خوانی» است. آشنایی با اشعار تعلیمی و ردیف آوازی از جمله اصول ابتدایی آن است. قدما اعتقاد داشتند یک خواننده خوب باید مناسب خوان خوبی هم باشد؛ یعنی آشنایی با زمان مناسب برای هر دستگاه و خواندن آواز را بداند؛ برای مثال این گونه نقل شده است؛ آواز دشتی برای غروب و عصر، سه گاه قبل از طلوع آفتاب و چهارگاه به هنگام طلوع آفتاب مناسب است. در روزگار کنونی و با وجود همه مشکلات روزمره که با آن درگیر هستیم، دیگر زمانی نیست که یک خواننده یا موسیقی دان بر این سبیل حرکت کند. چه بسیار کنسرت ها و اجراهایی که در ساعات پایانی یک روز و در دستگاه چهارگاه اجرا شده اند. شاید