بیایید لحظاتی دل به افسانه ای بدهیم و با آن زندگی کنیم. در این افسانه به شما می گویم می توانید اکسیری پیدا کنید که از همان بدو تولد به خورد فرزند خود بدهید و باعث شوید مغز او رشد بیشتری داشته باشد، در سال های بعد باهوش تر عمل کند، در هفت سالگی در ریاضیات و حافظه کاری قوی تر و در عملکردهای حرکتی توانمندی های منحصربه فرد داشته باشد.

چه می کنید؟ حاضرید در این افسانه بمانید و به دنبال این اکسیر بگردید؟ اگر مادر هستید یا قصد دارید در آینده مادری را تجربه کنید، بگذارید به شما بگویم در صورتی که این اکسیر را پیدا کنید یک «احساس خوشایند» تمام وجود شما را فرا می گیرد و شما سرشار از عشق و احساس مسوولیت نسبت به فرزندتان می شوید.

برای یافتن این اکسیر لازم نیست به قله های مرتفع صعود کنید و راه های سخت و صعب العبور را بپیمایید. این اکسیر در وجود خود شما نهفته است و کافی است ارزش آن را بشناسید و به آن باور داشته باشید. یافته هایی که اخیرا در نشریه بیماری های اطفال آمریکا منتشر شده است، نتایج تحقیقی را در این باره نشان می دهد. این مطالعه در موسسه مطالعات مغز نوزادان ویکتوریا انجام گرفت و 180 نوزاد شیرخواری که قبل از هفته سی ام بارداری متولد شده بودند یا در زمان تولد کمتر از 1250 گرم وزن داشتند در آن شرکت کردند. دانشمندان تعداد روزهایی را که این شیرخواران از زمان تولد تا روز بیست و هشتم تولد از شیر مادر به عنوان تامین کننده بیش از 50 درصد نیازهای تغذیه ای استفاده می کردند مورد بررسی قرار دادند؛ سپس اطلاعات مربوط به حجم مناطقی از مغز که با استفاده از ام .آر.آی در سنین شیرخوارگی و سپس در سن هفت سالگی اندازه گیری شده بود و نیز بهره هوشی (IQ)، ریاضیات، عملکردهای شناختی، خواندن و... در سن هفت سالگی ارزیابی شد. یافته ها نشان داد نوزادان شیرخوار که در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بستری بودند و از شیر مادر تغذیه می کردند نسبت به نوزادان دیگر بستری شده در بخش (NICU) که از شیر مادر تغذیه نمی کردند، حجم منطقه ای از مغزشان (ماده خاکستری) که در پردازش و انتقال پیام های عصبی به دیگر نقاط مغز نقش دارند بیشتر شده است و در هفت سالگی این کودکان عملکرد بهتری از نظر بهره هوشی، ریاضیات، حافظه کاری و عملکردهای شناختی و حرکتی داشتند.

وقت آن رسیده که این اکسیر، تلالو خود را به شما نشان دهد و به شما بگویم چه گوهری در وجود شماست. این را دانشمندان دانشگاه اوتاگوی نیوزیلند به ما می گویند. محققان این دانشگاه برای اولین بار نشان دادند همان هورمونی که تولید شیر را برای شیردهی تحریک می کند نیز در مغز اعمال می شود تا به برقراری ارتباط پرورشی بین مادر و نوزاد کمک کند. این هورمون «پرولاکتین» یا هورمون شیر نام دارد. همچنین یافته های گذشته نشان می دهد با شیر دادن به نوزاد در بدن مادر، هورمون اکسی توکسین ترشح می شود که این ماده در مغز باعث احساس شادی، آرامش و البته عشق می شود.

اما واقعیت چیست؟ ما بارها این مطالب را در واقعیت شنیده و خوانده ایم، ولی می بینیم درصدی از مردم در جامعه امروز تمایل به انجام آنها ندارند. گاهی اوقات برای پذیرش واقعیت ها باید برای خودمان افسانه بسازیم و به آن پناه ببریم. گاهی طعم واقعیت ها در قالب افسانه ها شیرین ترند و دست یافتنی تر!