یک باورغلط که بین مردم رایج شده این است که شیر پاستوریزه نگهدارنده دارد. نه درکشورما ونه درهیچ کشوری به هیچ عنوان، افزودنی یا نگهدارنده به شیر اضافه نمی شود. شیر نیازی به افزودنی ندارد. شیر حرارت خاصی بین 72 تا 100 درجه سانتی گراد می بیند و به این ترتیب تمام اجرام و میکروب هایش ازبین می رود. به این حالت پاستوریزه شدن می گوییم. زمان پاستوریزاسیون بسیار کوتاه است وطی پاستوریزاسیون، بارمیکروبی شیر کاهش می یابد. پاستوریزاسیون برکیفیت شیر تاثیری ندارد. ولی ویتامین C آن ازبین می رود.  اما ویتامین B2 و ویتامین های محلول در چربی خیلی در برابر حرارت تاثیرپذیر نیستند.

مهم ترین عامل تعیین کننده طعم شیر، چربی شیر است. چربی شیر خریداری شده از دامداری، جدا نشده است؛ یعنی این شیرها 4 درصد چربی دارد واین باعث خوشمزه شدن شیر نسبت به شیر 5/1 درصد می شود.  پاستوریزاسیون و استریلیزاسیون روی مزه شیر تاثیر چندانی ندارد. توصیه می کنم شیرهای کارخانه های معتبر تهیه کنید که مجوز تولید و پروانه بهداشتی از وزارت بهداشت را دارند.

علت این است که بار میکروبی اش پایین آمده است و حرارت پاستوریزاسیون عوامل بیماری زا را از بین برده است و 9/99 درصد میکروب های بیماری زا از بین رفته است. حتی شیر پاستوریزه ترش شده بعد از تاریخ مصرف، مشکل ایجاد نمی کند. ترش شدن آن به علت تخمیراست. وقتی تعداد میکروب ها کم باشد در دمای یخچال زیاد نمی شوند.

کلسیم جزو مواد معدنی شیر است و با پاستوریزاسیون و استریلیزاسیون تغییر شکل پیدا نمی کند. بهترین منبع کلسیم، شیراست. البته پوکی استخوان در کشور ما زیاد است و سن بروز آن کاهش یافته است. شاید به علت تغذیه بد، شیر نخوردن و آفتاب نگرفتن باشد. با افزایش سن نیاز به کلسیم افزایش می یابد. سه لیوان شیر و معادل آن ماست یا فرآورده های شیر، کلسیم مورد نیاز را تامین می کند. در برخی افراد مثل کودکان، خانم های باردار و افراد سالمند نیاز به کلسیم بیشتر می شود که می توانند مکمل مصرف کنند.