آدم ها و قصه هایشان، آدم ها و رویاهایشان، آدم ها و حسرت هایشان. کمتر کسی است از این کلمه هایی که بعد از «و» قرار گرفتند دور باشد و آنها را نشناسد. «المثنا» قصه بعضی از این آدم هاست با همین خیالات، قصه ها و حسرت ها. مجموعه داستان هایی که مستقل هستند اما در واقع ماجرای اصلی همه آنها یکسان است. بهزادی که چند سالی است داستان کوتاه می نویسد و پیش از این مجموعه داستان دیگری از او با نام «یلدا دارد می میرد» منتشر شده بود در هر قصه از کتاب جدیدش تنهایی شخصیتی را روایت می کند با تمام فکرها و دل مشغولی هایش و رازهایی که دارد و حرف هایی که فقط با خودش مرور می کند. هر داستان اجازه می دهد با نگاه دیگری به این شخصیت ها و در واقع به زندگی نگاه کنید.

در بخشی از کتاب «المثنا» می خوانیم: «کتاب های اهدایی را می چینیم توی قفسه های ایوان و دخترمان نازلی، بعد از تمام شدن مشق هایش توی رده بندی کتاب کمک مان می کند. نمی دانم چرا این اسم خیالی را آن همه دوست داشتی.»

المثنا

نویسنده: رزیتا بهزادی

نشر: روزنه

سال انتشار: 1397