این روزها سالن های غیردولتی تئاتر برنامه های متعدد و متنوعی را دنبال می کنند. برخلاف سالن های دولتی که از بودجه های عمومی برخوردارند و البته کارشان در بروکراسی های پیچیده گیر افتاده، ظاهرا این فعالان غیردولتی اند که جور انواع و اقسام کاستی ها را بر دوش می کشند. از بحث آموزش و اجرا گرفته تا اختصاص پلاتوی تمرین به گروه ها و برپایی هفته ها و جریان های فرهنگی- هنری. در همین رابطه به دو نمونه از برنامه هایی که همین روزهای اخیر به جریان افتاده، اشاره می کنم و پیشنهاد آخر هفته این شماره روزنامه را به تماشای نمایش های دو رپرتوار تئاتر اختصاص می دهم. یکی در «تئاتر مستقل تهران» به مدیریت مصطفا کوشکی که