به نظر می آمد، از همان پیدایش روزنامه آیندگان، نخستین روزنامه صبح ایران، در آن مجموعه بوده باشد. بی تردید زودتر از نسل جوجه خبرنگاران آمده به آیندگان در دهه پنجاه، چون ما، در آنجا بود. همه جا او را می دیدید، با آنکه با صفحات خبری روزنامه کار می کرد، اما او را در بخش صفحات لایی هم، می توانستید ببینید. هر بار می آمد، چیزی برای رفتن توی صفحات روزنامه داشت. در بخش آگهی ها هم پیدایش می کردید. با همه، رفت و آمد داشت. چالاک و قبراق بود. ورجه وورجه رفتن هاش، در یاد همه است. پله های دفتر روزنامه را دو تا یکی می کرد. چه در دفتر روزنامه در کوچه نوبهار، چه بعدتر در دفتر نزدیکی چهارراه فروردین.