چند روزی یکی از کانال های تخصصی موسیقی در فضای مجازی به صورت پراکنده از موسیقی های قدیم تهران یاد می کرد و از هر کدام نمونه ای می گذاشت. ترانه هایی سبک و خوش خوان که اغلب به عنوان آواز «بیات تهران» آن را می شناسند؛ آوازی که می توان خاستگاهش را همان کوچه باغ های تهران دانست؛ یکی از نمادهای تهران قدیم. بیات تهران را می توان به نوعی فرهنگ شفاهی دانست، فرهنگی که سینه به سینه در منطقه ای شکل می گیرد، بر اساس هویت آن شهر و مردمانش. تاریخچه یک شهر فقط ساختمان ها و معماری ها و میادین قدیمی آن نیست. البته شاید این موسیقی مربوط به زمانی بود که تهران هویتی مستقل تر داشت و فرهنگ چندگانه تا این حد چهره شهر