بحث درباره رابطه «توانگری» و «آموزش» محتاج طرح سه نکته مقدماتی است: 1- آزادی نه فقط رهایی از محدودیت، بلکه نوعی از توانایی (قدرت انتخاب) نیز محسوب می شود.

اگر رفع محدودیت ها و موانع بیرونی (مانند قوانین تبعیض آمیز) سطحی از آزادی و افزایش اختیار فرد است، برخورداری از امکانات دنبال کردن اختیار خود (مانند داشتن توانایی مالی) نیز صورتی دیگر از آزادی است. آنچه آیزایا برلین (فیلسوف سیاسی قرن بیستم) آن را «آزادی مثبت» خوانده یا آمارتیاسن (اقتصاددان برنده نوبل 2001) «توانمندی» نام نهاده است. به طور مثال اگر فقیری بخواهد درس بخواند اما به دلیل نداشتن منابع لازم برای پرداخت شهریه از تحصیل باز بماند، به نوعی فاقد آزادی است. او آزاد است تا در مدارس ثبت نام کند (برای تحصیل با محدودیت قانونی روبه رو نیست)، اما فقدان ثروت، قیدی بر اختیار، توان و آزادی او نهاده است.