خاطرم هست زمانی که تصمیم داشتم بر شعر «کوچه» استاد مشیری آهنگی بگذارم، برای کسب اجازه به منزل ایشان در خیابان توانیر، کوچه برادران رفتم. منزل استاد مشیری در طبقه همکف یک ساختمان آجری بود که سالن آن پنجره مستطیل درازی داشت، رو به یک بید مجنون بزرگ با برگ های رها و رقصان. موضوع را مطرح کردم و به رسم ادب برای استفاده از شعر ایشان اجازه گرفتم. بسیار خوشحال شدند و به من گفتند چندین نفر تا امروز این کار را کرده اند و چند نمونه را برای من گذاشتند و اظهار داشتند از کارهایی که تا امروز روی این شعر انجام شده است راضی نیستم. آهنگسازان محبت کرده اند و هنرمندان ذوق به خرج داده اند ولی کارها راضی کننده نیست.