شهید مدافع حرم حسن غفاری، 21 شهریور سال 61 متولد شد. وی که خادم حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) بود، پس از چندین مرتبه اعزام به سوریه در تاریخ اول تیرماه 1394 به شهادت رسید.

از وی خاطرات تکان دهنده ای ذکر شده است. از جمله این خاطره از همسرش شهید: همیشه می گفت دوست دارم با زبان روزه و تشنه لب مثل آقا اباعبدالله شهید شوم و اگر فرصتی باشد با خون خودم بنویسم «قائدنا خامنه ای» و از طرفی می گفت: دوست دارم چهره من را غیر از این که حالا هستم ببینید، و سفارش می کرد اگر من شهید شدم نگذار بچه ها صورت من را ببینند. همان شد که حسن می خواست، با زبان روزه، و بر اثر خمپاره شهید شدند که از صورتش چیزی باقی نمانده بود. شش روز بعد از اعزام شهید شد، پنجم رمضان سال 94. در این مدت دو مرتبه تماس گرفت، دفعه اول سلام و احوالپرسی کرد.دفعه دوم که تماس گرفت، خیلی خوشحال بود، فقط می گفت: «خانم برایم دعا کن، دعا کن به آرزویم برسم، و دو روز بعد به آرزوی چندین و چند ساله اش، به شهادت رسید.» همچنین یکی از همکاران شهید غفاری، روایت کرده که قبل از اعزام آخر، خودش عکس اعلامیه شهادتش را انتخاب کرده بود. پس از شهادتش، همان عکس را روی بنرها زدیم. شهید غفاری، در بخشی از وصیت نامه اش نوشته بود: ای معبود من! از تو خواهش و تمنا دارم به جای بهشت که آرزوی همه باشد، به من نوکری و غلامی آقا سیدالشهدا(ع) را بدهی.