راهبرد بارتون فینک در راستای «عیان کردن» چیزی -شاید ماهیت زندگی- کاملا منطبق بر جنبه های نمایشی و برخاسته از بطن موقعیت غریب شخصیت اصلی داستان: «بارتون فینک» با «واقعیت» سر و کار دارد و نوشته های نمایشی اش (نمایش نامه هایش) -ظاهرا- واقع گرا است و نیز موفق در این زمینه؛ اما از سوی هالیوود سفارش یک اثر -مخالف با گرایش ذهنی اش- به او سپرده می شود؛ فیلم نامه ای که قرار است فیلمی ورزشی از آن دربیاید -با دستمزد هفته ای هزار دلار- و با پس زمینه «کشتی» و او -بارتون فینک واقع گرا- چگونه می تواند درباره «کشتی» و «کشتی گیر» چیزی بنویسد وقتی زندگی اش نکرده است؟ چنین می شود که «فینک» به جای ورود به عرصه