بعدازظهر یکی از روزهای گرم تابستان سال 1364، خاک آلوده و خسته، تازه از خط مقدم برگشته بودیم عقب برای استراحت که ناگهان برخلاف هر روز نوایی از بلندگوهای پادگان مان واقع در تپه های عین خوش یا همان دشت عباس (محور عملیاتی فتح المبین) پخش شد؛ نوایی که تقریبا از خود بی خودم کرد و ناخودآگاه راه افتادم به طرف سنگر واحد تبلیغات و بچه های همیشه خوش ذوقش. در دوران کودکی و نوجوانی جسته گریخته آهنگ هایی از رادیوی همیشه روشن پدرم شنیده بودم اما نمی دانستم که «سیاووش» همان شجریانی است که چند دقیقه پیش عاشقش شده بودم. نوای سحرانگیز کاست تازه منتشر شده «بیداد» با آهنگسازی مسحورکننده «پرویز مشکاتیان» با استفاده