چه حرف و نکته‏ای درباره ماکیاولی، این نماد برجسته شرارت، مانده که گفته نشده باشد. اما در حالی که بسیاری او را ناصح و مشاور شروری می دانند که پندهای شیطانی خود را به شهریاران ارزانی می دارد تا آنها به هر قیمتی بر مسند قدرت تکیه زنند، دیگرانی او را متفکر جمهوریخواهی معرفی می کنند که اولین نقدهای رنسانسی را بر پیکر کلیسا وارد می کند تا زمینه ساز جدایی دین از سیاست شود. آیا تنها بدیل‏های ممکن گزینش از میان ماکیاولی سلطنت‏طلب و ماکیاولی جمهوریخواه است؟ به راستی او در خدمت چه کسی یا چه چیزی است؟ در اینجاست که اثر فیلیپو دل لوکزه وارد می شود، کتابی که نه