ایجاد اشتغال در مقیاس انبوه، یکی از ضروریات بازار کار ایران است چراکه اقشار خاص مانند جوانان، زنان و دانش آموختگان دانشگاهی از نرخ بیکاری بالایی برخوردار هستند و نرخ مشارکت زنان در سطح بسیار پایینی قرار دارد و بخش عمده ای از شاغلان بیش از حد نرمال (48 ساعت و بیشتر در هفته) کار می کنند که این مساله بر سلامتی نیروی کار در آینده تاثیرات مخربی می گذارد. بنابراین به منظور افزایش درآمد خانوارها و کاهش فقر و همچنین متعادل کردن ساعات کار شاغلان پرکار و ایجاد انگیزه و نشاط در جوانان و زنان لازم است به راهکارهای اشتغالزایی در مقیاس انبوه توجه لازم شود. در این راستا به برخی راهکارها که در شرایط موجود قابلیت اجرا داشته باشند، پرداخته می شود.