«شعیب بن عبدالرحمن خزاعی» نقل می کند: بعد از حماسه عاشورا، مردان قبیله بنی اسد، هنگامی که خواستند جسد مطهر حضرت سیدالشهدا(ع) را دفن کنند، بر دوش آن حضرت اثر زخمی یافتند که کاملا از جراحات جنگی متفاوت بود. زخم کهنه ای بود که هیچ شباهتی به زخم های روز عاشورا نداشت. از امام سجاد(ع) در این مورد سوال کردند. آن حضرت در پاسخ فرمود: این زخم بر اثر حمل کیسه های غذا و به دوش کشیدن هیزم به خانه های بیوه زنان و یتیمان است.(1)