همیشه فرمانده
پنجاه و دو سال از مرگ ارنستو چه گوارا دلاسرنا قهرمان انقلابی امریکای لاتین نماد چریک های قرن بیست و یکم می گذرد و مسیری که در راه مبارزه با امپریالیسم و ضداستعماری پیموده هنوز قابل مشاهده است. چه گوارا در پایان تحصیلات پزشکی با موتوسیکلت قصد سفر به کشورهای امریکای لاتین کرد و تحت تاثیر فقر و گرسنگی انسان ها و فاصله اغنیا و فقرا قرار گرفت. ارنستو در مکزیک با فیدل کاسترو آشنا و همسنگر شد و جنبشی علیه حکومت باتیستا کوبا که عمدتا مورد حمایت ایالات متحده امریکا بود، راه انداختند و انقلاب کوبا را به پیروزی رساندند. مدتی بعد با پیشنهاد فیدل به عنوان ریاست وزارت صنایع و بانک مرکزی کوبا مشغول خدمت شد (چه گوارا) اما برای آرمان ضدامپریالیستی خود کوبا را ترک کرد، ابتدا به آفریقا هجرت کرد، مدتی در کنگو بود اما تلاش او سودمند نبود و بعد به بولیوی رفت و با کمک دوستانش مدتی در دره های تنگ آند در سانتاکروز توسط ارتش بولیوی و با کمک امریکا محاصره و دستگیر شد. تلاش های دولت کوبا برای نجات او نتیجه نداد و بعد از چند روز شکنجه ناجوانمردانه اعدام و جسدش با چشمان باز به نمایش گذاشته شد. گرچه میراث انقلاب ارنستو در سایه نماد شدن چه گوارا کمتر دیده شد، اما او مورد توجه افراد اهل مطالعه و روشنفکر قرار دارد، شعر گابریل گارسیا مارکز با عنوان دلاور برخیز به یاد او سروده شده، . در سال 1995 با افشای یک ژنرال بولیوی که در دستگیری او نقش داشته، بقای جسد چه گوارا در نزدیک باند فرودگاه پیدا و بعد در سال 1997 به کوبا منتقل می شود و در شهر سانتاکلارا جایی که پیروزی زیادی در جریان انقلاب کوبا کسب کرده بود، دفن می شود. چهره ماندگار جهانی او اعتراض به امپریالیسم است و کسانی که برای آزادی می جنگند، هرگز فراموش نمی شوند. نلسون ماندلای فقید از او به عنوان یک ابرقهرمان نام می برد و الهام دهنده آزادی برای کسانی است که دوستدار آزادی هستند.