هفته جهانی ناشنوایان که از 23 سپتامبر آغاز شده بود و 8 مهر به پایان رسید، بزرگداشتی در جهان است برای زبان اشاره و یادآوری منزلت ناشنوایان. بی تردید ایران یکی از کشورهایی است که کمترین امکانات را در اختیار ناشنوایان و کم شنوایان قرار می دهد. نمونه آن مشکلی است که چندی پیش مطرح شد و آن اشتباه بودن زبان اشاره ای بود که برای اخبار ناشنوایان صداوسیما استفاده می شود. اما غیر از دست اندرکاران و مسئولان که کمتر برای بهبود رفاه حال کم شنوایان و ناشنوایان تلاش کرده اند، خود مردم نیز در این مسیر همراه نیستند. یکی از موانع برقراری ارتباط ناشنوایان با جامعه، رفتارهای ترحم آمیز است. البته بگذریم از رفتارهایی که در جامعه از ناآگاهی ناشی می شود. اینکه کارهای ناشنوایان در مکان های اداری، بیمارستان ها و... به سختی انجام می شود و نیازمند همراه شنوا هستند مشکل روزمره آنها را زیاد می کند. ناشنوایان در عرصه های مختلف تلاش می کنند؛ مثلا  فدراسیون جهانی ناشنوایان، در سال 1924 تاسیس شد. . نام جبار باغچه بان برای همه ما آشناست و تاثیری که او بر زندگی کودکان ایرانی گذاشت. این چند روز درباره مشهورترین ناشنوایان جهان نوشته شده است. شاید برای بسیاری هلن کلر مشهورترین زن ناشنوای جهان باشد و توماس ادیسون نیز مشهورترین مرد دانشمند جهان که به سختی می شنید. وینتون کرف که به پدر اینترنت مشهور است نیز به سختی امکان شنیدن را داشت. اگر لودویگ بتهوون موسیقی دانی است که با گوش های کم شنوا توانسته آثار ماندگار خلق کند، در این روزگار نیز تعدادی از اهالی موسیقی جهان نیز کم شنوا هستند مانند ویل آی ام، خواننده رپ که دچار بیماری ای است که مدام در گوشش صدای زنگ می شنود. از بازیگران شناخته شده جهان نیز کسانی هستند که دچار مشکلات شنوایی هستند مانند کیفر ساترلند، کمیسیر سریال 24 ساعت که یک گوش او به سختی می شنود. هال بری، هنرپیشه زن شناخته شده نیز به سختی می شنود. بیل کلینتون، رئیس جمهور آمریکا، به خاطر فعالیت در زمینه موسیقی که در جوانی داشته سخت می شنود. همین طور ووپی گلدبرگ، مجری و بازیگر سیاه پوست نیز با این عارضه کنار آمده است.