(بدان ای سالک راه خدا!) عدل از هر کس صادر بشود عدل است، و جرم و جور از هر کس صادر بشود جور است. انسان کامل اوست که آن کاری که از او صادر می شود، اگر باطل است، دنبال این باشد که اصلاحش بکند، و ابایی از این نداشته باشد که اقرار بکند. البته نه اینکه معصیتی که در خفا کرده بیاید در علن بگوید، این حرام است. لکن اگر یک خطایی کرد، فرض کنید روزنامه شما... اگر دید در یک مقاله ای، در یک سرمقاله ای در یک جایش اشتباهی شده است که انسان مصون از اشتباه نیست، و برخلاف آن چیزی که میزان اقتضا می کند، شده است، قدرت روحی انسان صحیح آن است که بتواند همان اول بنویسد که من اشتباه کردم. (1)