22 مهر 1328 دکتر مصدق به اتفاق عباس خلیلی مدیر روزنامه اقدام، ابوالحسن عمیدی نوری مدیر روزنامه داد، حسین فاطمی مدیر روزنامه باختر امروز، احمد ملکی مدیر روزنامه ستاره، جلالی نایینی مدیر روزنامه کشور، حسین مکی، سیدعلی شایگان، کریم سنجابی، آیت الله غروی و ارسلان خلعتبری در اعتراض به ابطال آرای تهران در انتخابات مجلس شانزدهم تحصن کردند.

انتخابات مجدد تهران 19 بهمن همان سال انجام شد که نتیجه آن، پس از گشایش مجلس و انتخاب هیات رئیسه، تعیین شد. نخستین جلسه رسمی مجلس با سخنرانی شاه در روز 20 بهمن برگزار شد و در جلسه سوم در 3 اسفند، رضا حکمت به ریاست مجلس رسید. دولت ساعد استعفا کرد تا دولت جدید به مجلس معرفی شود.

21 مهرماه به عنوان روز ملی کاهش اثرات بلایای طبیعی در ایران نام گذاری شده است. به نظر می رسد این نام گذاری هنوز در سطح لفظ باقیمانده و تمهیدات و تشکیلات مواجهه با بلایای طبیعی شکل نگرفته است. سیلاب ویرانگری که در بهار سال جاری بیش از 10 استان کشور را فرا گرفت، نشانگر فقدان سازوکار لازم در برابر بلایای طبیعی بود.

جدای از مسائل مربوط به مدیریت بحران در سیلاب امسال که انتقاداتی هم به آن وارد بود، اما مدیریت خسارات ناشی از بحران هم مقوله ای است که دست کمی از مدیریت بحران سیل ندارد؛ چراکه اگر حوادث طبیعی را خارج از کنترل فرض کنیم تنها با مدیریت آسیب ها و جبران خسارات مادی است که می توان از آلام آسیب دیدگان کاست و امید به زندگی را به آنها بازگرداند. گذشته از مسوولیت اجتماعی، شرکت های بیمه براساس تعهدات قانونی که در بیمه نامه های خود متقبل شده اند، موظفند به صورت قانونی بخشی از این مدیریت بحران را در قالب جبران خسارت انجام دهند. استان های گلستان، لرستان، فارس و خوزستان اصلی ترین آسیب دیدگان این سیلاب بودند. شرکت های بیمه علاوه بر بیمه نامه هایی که به صورت فردی فروخته بودند، قراردادهایی را نیز به صورت جمعی با برخی از نهادها مانند شهرداری ها و کمیته امداد بسته بودند که اتفاقا همین نوع از قراردادها هم بیشترین هزینه ها را روی دست این شرکت ها گذاشت.

یکی از علل این افزایش هزینه ها جدای از خسارت بار بودن حادثه سیل مربوط به نرخ های فنی این قراردادهای بیمه ای بود؛ به طوری که برخی از شرکت های بیمه با فرض اینکه هیچ خسارتی گریبانشان را نخواهد گرفت مناطق شهری وسیعی را با قیمت های بسیار پایین تر از نرخ های معمول بیمه کرده بودند. به هر حال شرکت های بیمه مکلفند تحت هر شرایطی به قراردادهایی که بسته اند پایبند باشند و تعهدات خود را در زمان مقرر ایفا کنند. براساس گزارشی که بیمه مرکزی از میزان تعهدات و خسارات شرکت های بیمه در قبال سیل اخیر در اختیار «ایسنا» قرار داده است تا به حال بیش از 88 هزار فقره خسارت در 30 استان کشور توسط بیمه گذاران و ذی نفعان بیمه نامه ها به 22 شرکت بیمه اعلام شده است که حدود 67 هزار فقره خسارت به مبلغ 200 میلیارد تومان توسط بیمه گران مورد ارزیابی و برآورد قرار گرفته است.

براساس این گزارش 99 درصد از خسارات اعلام شده مربوط به بیمه نامه های آتش سوزی (با پوشش اضافه خطر سیل) بوده و بیش از 90 درصد از موارد خسارت اعلام شده مربوط به بیمه آتش سوزی منازل مسکونی است. بنا بر آخرین پیش بینی ها حداکثر میزان خسارت این حادثه در صنعت بیمه 365 میلیارد تومان است که از این مبلغ تا به حال حدود 70 میلیارد تومان از خسارات که مراحل رسیدگی و تکمیل مدارک پرونده را گذرانده اند به آسیب دیدگان پرداخت شده است. در بین استان های سیل زده نیز بیشترین خسارات اعلام شده به ترتیب مربوط به استان های خوزستان با 12/ 22 درصد، گلستان 79/ 20 درصد، لرستان 48/ 13 درصد، همدان 05/ 6 درصد و مازندران به میزان 38/ 5 درصد است. از بین موسسات بیمه نیز شرکت بیمه تجارت نو با 45/ 51 درصد، بیمه میهن 12/ 20 درصد، بیمه کوثر 39/ 13 درصد، بیمه آرمان 94/ 5 درصد و بیمه ایران نیز با 1/ 49 درصد بیشترین موارد خسارت اعلام شده را دارند.

21 مهر سال 1299 (13 اکتبر 1920) ژنرال آیرونساید فرمانده تازه نظامیان تحت فرمان دولت انگلستان در ایران وارد تهران شد. با ورود ژنرال آیرونساید به ایران مطالعه برای انجام کودتا و... آغاز شد که 6 ماه بعد از سوی رضاخان فرمانده تیپ قزاق مستقر در قزوین انجام گرفت. طبق سازش نامه 1907 سن پترزبورگ، انگلستان و روسیه ایران را میان خود تقسیم کرده بودند و به خود حق داده بودند که در منطقه نفود نیروی نظامی داشته باشند. پس از انقلاب بلشویکی روسیه، دولت انقلاب از دعاوی خود درقبال ایران صرف نظر کرد؛ اما دولت استعماری انگلستان با دادن رشوه نقدی به وثوق الدوله رئیس الوزرای وقت و دوتن از وزیرانش امضای قرار دادی را به ایران تحمیل کرد که به قرارداد 9 اوت 1919 معروف است که اگر اجرا می شد دولت انگلستان عملا امور مالیه و ارتش ایران را هم به دست می گرفت و ایران به صورت یک کشور تحت الحمایه انگلستان درمی آمد. اما مجلس و ملت مخالفت کرد و انگلستان به فکر کودتا افتاد.