همین اول کاری دست تان را بگیرم و بیاورم پشت صحنه. شما که غریبه نیستید قرار باشد بایستید آن طرف و ما هی برایتان روایت کنیم. اصلا خودتان صاحب اختیارید دیگر. قدم رنجه کرده و تشریف بیاورید این طرف می بینید که گروه فرهنگی چه روز خسته ای دارد. آن وقت می توانید نگارنده را هم چپ چپ نگاه کنید که بی انصاف خودت خسته ای، می گویی کل گروه خسته است!

حالا شاید من هم متنبه شدم و پذیرفتم اما باور بفرمایید این ظهرهای پاییزی یک جور عجیبی است. ساعت 12 ظهر است اما آسمان حال و هوایی به خودش گرفته که فکر می کنی 4 بعدازظهر است و هی چیزی توی سرت به این فکر می کند که آخ اگر می شد الان فقط یک ربع چرت بزنی... بعد