برخی از ما در نام نهادن بر فرزندان خود از عربی بودن اسامی اجتناب می کنیم و با دست شستن از نام گذاری عربی و کوشش برای نام نهادن پارسی/آریایی روی اولادمان به خیال خود می خواهیم با مظاهر عربی مبارزه کنیم. دشمنی با مظاهر «عربیت»، اغلب مضحک است و هیچ گاه نمی خواهیم از فرهنگ شفاهی مجازی خود دست برداریم. به طور مثال در یکی از صفحات مجازی توضیحی خجالت آور از نام «آرشیناز» دیدم با این شرح: «واژه فارسی-اوستایی، نام یکی از ملکه های دوران هخامنشی (3000 سال پیش) که به دلیل جذابیت و زیرک بودن، به این نام مشهور گشته است. آر: آریایی، ایرانی-پارسی. شی: کاردان، باتجربه. ناز: کرشمه، عشوه. معنی: دختر دل ربا و باهوش