دو روز مانده به اربعین و حال و هوای آیین پیاده روی اربعین همه گیر شده. حتی کسانی که امسال در این مراسم شرکت نکرده اند به عنوان جاماندگان اربعین از دلتنگی برای این مراسم و حال و هوایش می نویسند. کسانی هم که در پیاده روی هستند معمولا بعد از رسیدن به عمودها از آنچه دیده اند و شرایط راه و مردم و خودشان می نویسند. بسیاری از نوشته ها عاشقانه ای است برای امام حسین(ع): «آهای مسافران اربعین! کربلا که رسیدید، جلوی گنبد و گلدسته ارباب که ایستادید، وقتی داشتید با پای خسته و دل سوخته و چشمی پرآب می گفتید: «از همه دنیا به سوی تو فرار کردم» جامونده های دلسوخته حسرت به دل را هم دعا کنید...جای دوری نمیره!»، «اربعین؛ یک روز نیست، یک جاده نیست، یک پنجره است... رو به فردایی سرشار از نور و آرامش!»، «گردهمایی اربعین را بزرگ ترین گردهمایی جهان می توان به حساب آورد.»، «عمود 700، نیمه راه. حس و حال خوب. خدا قسمت همه بکنه واقعا.»، «پیاده روی اربعین باعث می شود تا مردم روزهایی چند همزیستی مسالمت آمیز و انسانیت و نوعدوستی را در نهایت بی رنگی تجربه کنند»، «پیاده روی اربعین، نوعی اعلام آمادگی جان فشانی در راه امام حسین(ع) است چه جانی و مالی، چه قدمی و قلمی.»، «الان باید تو پیاده روی اربعین بودم و کربلا کربلا ما داریم میاییم رو زمزمه می کردم ولی افسوس که جامانده ایم...»، «یکی رو هم نداریم که بهمون پیام بده بگه: یادت کردم توی پیاده روی اربعین... یادت کردم توی حرم امیرالمومنین... یادت کردم وقتی نگاهم به حرم اباعبدالله افتاد... یادت کردم توی بین الحرمین... یادت کردم توی حرم قمر بنی هاشم... نداریم اون یکی رو...»، «در مسیر پیاده روی اربعین همیشه نماز سروقت می خوانید. هر چند قدم یک نمازخانه وجود دارد که نماز را با امام جماعت برگزار می کنند. بعد از هر نماز هم سفره اطعام مهیا است. این اتفاقات فقط در اربعین حسینی تکرار می شود».