دست به نگارش من چندان روغن زده و روان نیست و حالا هم که می خواهم این چند کلمه را بنویسم چندان حال به جایی ندارم اما به تاخیر واگذاشتن هم به هیچ وجه درست نیست. این است که، یاهو، بگیر که آمدیم، با قلبی که درد دارد و آزار می دهد و انتظاری که روحم را مانند جذام می خورد و ذهنی که مالیخولیایی شده است.

ابراهیم گلستان را در نوجوانی با «اسرار گنج دره جنی» شناختم؛ نه با فیلم که با داستانش به بخش بیستم و توصیفش از بازار سیداسماعیل که رسیدم با انبوهی از واژه آرایی روبه رو شدم که میزان آهنگین بودنش در ادبیات برایم بدیل نداشت. در خوانش داستان هایش برای فهم برخی واژه ها مجبور بودم فرهنگ لغت را چندباری