راننده تاکسی دست هایش را از هم باز کرد و بدنش را کشید و در همان حالت طولانی و کشدار گفت: «آخخخخیش.» مردی که کنار دستش نشسته بود، پرسید: «خسته این؟» راننده گفت: «خسته نیستم، کوفته ام.» مرد گفت: «همونه روزی چند ساعت کار می کنید؟» راننده گفت: «همه اش... از شش صبح تا دو، بعد از سه و نیم تا نه و ده شب.» مرد گفت: «مگه می شه؟» راننده گفت: «حالا که شده... البته تفریح هم می کنم.» مرد پرسید «چه تفریحی؟» راننده گفت: «رادیو گوش می کنم، گاهی با مسافرها حرف می زنم، گاهی برای تجریش و دربند مسافر می گیرم، بیرون را نگاه می کنم، درخت ها، کوه را، گربه ها را، ماشین ها را.» مرد پرسید: «راضی هستید؟» راننده گفت: «همینه دیگه... من ناراضی نیستم. هر وقت ناراضی می شم، می زنم کنار یه پنج دقیقه راه می رم، بعد دوباره...» مرد گفت «فلوبر می گه، همه چیز به کنار، کار همچنان بهترین راه گریز از زندگی است.» راننده گفت :«چی؟» مرد گفت: «هیچی.» و بعد هر دو خندیدند.