اگر پویانمایی «بچه های کوه تاراک» را به خاطر داشته باشید، قطعا صدای راوی این مجموعه را هم به خاطر دارید. یا اگر مخاطب مجموعه «بی نوایان» بوده باشید، با صدای محکم و با صلابت ژان والژان آشنا هستید. ناصر نظامی یکی از هنرمندان پیشکسوت عرصه صدا در گفت وگو با جام جم درباره حال و هوای دوبله توضیح داد: من پنجاه و اندی سال است که کار دوبله انجام می دهم و در همه دوره های خوب و بدش بودم و کار کردم. این روزها هم دوبله می تواند حال خوبی داشته باشد، اما همه چیز به خود دوبلورها برمی گردد. هر اتفاقی که برای این هنر می افتد چه خوب و چه بد، به خود دوبلورها برمی گردد. الان هم حال دوبله متوسط است. وی درباره تفاوت هنر صدا و بازیگری هم گفت: در بازیگری یک بازیگر می تواند به تهیه کننده پول بدهد و نقش بگیرد، اما یک جمله را نمی توان در دوبله با این شیوه گفت. ضمن این که برخی از همکاران رسالت دوبله را فراموش کرده اند. جوان ها باید این هنر را ارج بنهند. چون همان طور که می دانید در سال چند نفر از همکاران فوت می شوند و این جوان ها هستند که باید راه ما را ادامه بدهند. به همین دلیل باید با علاقه و نگاه جدی این حرفه را دنبال کنند. متاسفانه برخی از جوانان برای تفنن وارد این حرفه می شوند و دوبله را شوخی می گیرند. نظامی درباره تفاوت نسل جدید دوبله و دوران گذشته نیز عنوان کرد: خاطرم هست زمانی که ما در آن سال ها وارد کار شدیم، در ابتدا ما فقط می نشستیم و نگاه می کردیم تا یاد بگیریم، اما الان شرایط این گونه نیست. جوان ها خیلی زود وارد کار می شوند و متاسفانه برخی از آنها نگاه جدی به این کار ندارند.

وی در ادامه درباره کتاب های گویا و تاثیر آن روی بالا بردن سرانه مطالعه نیز گفت: فکر می کنم کتاب های گویا با صدای هنرمندان دوبله می تواند مخاطبان را علاقه مند به مطالعه کند؛ به هر حال، راهی است برای افرادی که به دلیل مشغله نمی توانند کتاب را در دست بگیرند و بخوانند. من هم کتاب «باد سهمگین» را در این زمینه اجرا کردم. البته خلاصه کتاب است، اما می تواند شنونده را کنجکاو برای مطالعه کند. البته کتاب خوب و این که چیزی به خواننده اش اضافه کند مهم تر است.