احتمالا از دوران مدرسه و از درس ریاضی قاعده هوپیتال را به یاد دارید. در دو سال آخر مقطع دبیرستان، چه در نظام قدیم، چه در نظام جدید قدیم و چه در نظام جدید جدید، قاعده هوپیتال مانند نگینی درخشان در کتاب های ریاضی می درخشد. به زبان بسیار ساده قاعده هوپیتال چنین است: اگر در محاسبه یک حد که به سمت عددی مشخص میل می کند، به دو حالت «صفر صفرم» یا «بی نهایت بی نهایتم» برخوردیم، می توان با مشتق گرفتن از صورت و مخرج کسر آن را از حالت مبهم درآورده و مقدار حد را حساب کرد. بیان فرم فنی تر قاعده هوپیتال خود مقاله ای جداگانه نیاز دارد و دانش ریاضی؛ اما آنچه در این یادداشت کوتاه به آن می پردازیم، روایتی کوتاه از زندگی ریاضی دان ناموری است که این قاعده به نام او مزین است: هوپیتال یا با تلفظ صحیح تر آن لوپیتال. گیوم فرانسوا آنتوان مارکیز دو لوپیتال.