اخیرا نمایندگان مجلس طرحی را مصوب کردند که براساس آن دولت مکلف است تمام گونه های مدارس دولتی (تیزهوشان، نمونه مردمی، شاهد، و...) را حذف کند و مدارس به دو گونه دولتی و غیردولتی تقسیم شوند. به لحاظ جامعه شناختی و سیاست گذاری آموزش، قاعده این است که نباید دانش آموزان را براساس ویژگی هایی نظیر استعداد، پایگاه اجتماعی، طبقاتی و غیره از هم جدا کرد. در الگوهای آموزشی فراگیر حتی دانش آموزان استثنایی در مدارس عمومی و در کنار سایر دانش آموزان درس می خوانند. منطق کلی هم این است که این نوع تمایزگذاری ها موجب تضعیف همبستگی اجتماعی و شکل گیری گونه های مختلف طرد اجتماعی می شود. اما واقعیت در ایران این است