از گذشته دو نگاه امنیت زا و امنیت زدا نسبت به جهانگرد و جهانگردی وجود دارد.نگاه اول؛ توریست گریز است و ورود جهانگرد به کشور را همراه با چالش های اجتماعی و فرهنگی و گاه تهدیدات امنیتی می داند. صاحبنظران نگاه اول، کمتر از وجه و اهمیت اقتصادی- انتفاعی به حوزه توریسم نگاه نمی کنند. حد تعالی نگاه اقتصادی در چنین رویکردی، داشتن توریسم سلامت است.

نگاه دوم، گرایشی توریست گرا دارد.یعنی فارغ از نوع نگاه به ابعاد فرهنگی، اجتماعی و امنیتی؛ از منظر اقتصادی(درآمدهای خارجی و عامل امنیت اقتصادی) به این حوزه می نگرد. اینان می گویند، در سایه سار امنیت ملی و مزایای قدرت منطقه ای ایران نباید از متنوع سازی درآمدهای ارزی غفلت کرد.