آرشیو پنج‌شنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۸، شماره ۲۲۳۲۳
اخبار کشور
۳
چشم به راه سپیده

پایان خوب قصه تلخ فراق ها!

بهار من

ای ناگهان تر از همه اتفاق ها!

پایان خوب قصه تلخ فراق ها!

یک جا زشوق آمدنت باز می شوند

درهای نیمه باز تمام اتاق ها!

یک لحظه بی حمایت تو ای ستون عشق

سر باز می کنند ترک ها به طاق ها!

بی دستگیری ات به کجا راه می بریم؟

در این مسیر پر شده از باتلاق ها

باز آ بهار من! که به نوبت نشسته اند

در انتظار مرگ درختان اجاق ها

ای وارث شکوه اساطیر! جلوه کن!

تا کم شود ابهت پر طمطراق ها

مهدی عابدی

مولا بیا

ای زیباترین طلوع

             ای آسمانی ترین پیام

                       ای سبزترین غزل عشق

                                  ای پرشورترین ترانه هستی

                            ای نهانترین راز آفرینش

ای موعود

      پر توانتر از نوح(ع) می آیی

                خوش نواتر از داوود(ع)

                        صبورتر از ایوب(ع)

                              استوارتر از ابراهیم(ع)

                                        دلرباتر از یوسف(ع)

                                                شکیباتر از موسی(ع)

                             پرخروش تر از یحیی(ع)

                     و مهربانتر از مسیح(ع)

گل غنچه های عشق هر آدینه

                             عطشان و بی قرار

                                     در انتظار ظهورت بی تابند

تابیایی

       و در فضای عطرآگین و روحبخش حضورت شکفته شوند

    و در جاری زلال عدالت تو،

سیراب گردند

جمعه

 ما از الست طایفه ای سینه خسته ایم

ما بچه های مادر پهلو شکسته ایم

امروز اگر که سینه و زنجیر می زنیم

فردا به عشق فاطمه شمشیر می زنیم

ما را نبی «قبیله سلمان» خطاب کرد

روی غرور و غیرت ما هم حساب کرد

از ما بترس، طایفه ای پراراده ایم

ما مثل کوه، پشت علی ایستاده ایم

از ما بترس، شیعه سر سخت حیدریم

جان برکفان لشکر سردار خیبریم

از جمعه ای بترس، که روز سوار هاست

پشت سر امام زمان ذوالفقارهاست

از جمعه ای بترس، که دنیا به کام ماست

فرخنده روز پرظفر انتقام ماست

از جمعه ای بترس، که پولاد می شویم

از هرم عشق، مالک و مقداد می شویم

  وحید قاسمی

مثنوی آشفته

تا کی غبار بی کسی جارو کنم آقا

می خواهم امشب با غزل جادو کنم آقا

اینکه ظهور جمعه آینده ات حتمی است

بگذار امشب با خیالش خو کنم آقا

یک لحظه چشمم را ببندم خوب شد حالا

بگذار یک تصویر تازه رو کنم آقا

حالا فقط یک ساعت دیگر تو اینجایی

من می روم تا شهر را خوشبو کنم آقا

مردم پر از شوق اند با گل، آینه، اسپند

امروز حتی سنگ ها از شوق می گریند

وقتش رسیده تا ابد آرام می گیریم

از چشم های روشنت الهام می گیریم

امروز چشم هر کسی حساس خواهد شد

حالا غزل شاعرترین احساس خواهد شد

باید خدا را جور دیگر دید از امروز

از سنگ ها هم می شود گل چید از امروز

از آب، از آیینه، رو می گیرم امروز

در آبی چشمت وضو می گیرم امروز

آیینه ها را پیش پایت فرش خواهم کرد

این خاک را چیزی شبیه عرش خواهم کرد

کاری کنم از آسمان باران ببارانند

نه... نه گلاب قمصر کاشان ببارانند

ای کاش می شد چشم هایم بسته می ماندند

مردم کنار کوچه دسته دسته می ماندند

دستی خیال خفته ام را زیر و رو می کرد

این «مثنوی آشفته»ام را زیر و رو می کرد

آقا خجالت می کشم اینجا زمین است و

شرمنده، وسع ما زمینی ها همین است و

باید که با دستان خالی منتظر باشیم

در کوچه های لاابالی منتظر باشیم

اصلا خودت آقا برای ما دعا کن تا

با حال خوش، نه خوش خیالی منتظر باشیم

این انتظار خسته و کج را بگیر از ما

کاری بکن در حد عالی منتظر باشیم

حتی اگر دیدار رویت سهم ماها نیست

آقا کمک کن چند سالی منتظر باشیم

 بیتا امیری

آیینه کاری

من گریه می ریزم به پای جاده ات تا

آیینه کاری کرده باشم مقدمت را

اول ضمیر غایب مفرد کجایی؟

ای آرزوی جمعه های پر معما

جلیل صفربیگی