در یادداشت پیشین گفته شد هنگام روایی نخستین دادها (قوانین) برابر با دوران «هوشنگ» در شاهنامه است. در کتاب «زندگی و مهاجرت نژاد آریا بر اساس روایات ایرانی» (1358) و پسان (بعدا) به گونه گسترده تر در کتاب «داستان ایران بر بنیاد گفتارهای ایرانی»، دفتر نخست (1392) نشان داده ام هوشنگ، نماد دورانی درازآهنگ و شگفت از گذشته نیاکان بزرگوارمان است که با تلاش های بسیار توانستند گام های مهم و ارزشمندی برای به زیستن بردارند، از جمله دست یابی به آتش، ساخت نخستین سرپناه ها در دل کوه و سوراخ های میان دامنه کوه ها (غارها و جای هایی شبیه به غار) و به دست آوردن توانمندی هایی در گونه نخست و بسیار ساده کشت و ورز