آرشیو پنج‌شنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۸، شماره ۲۲۳۲۳
معارف
۶

در محضر امام خمینی (ره)

سبقت در سلام

آنچه هیچ گاه از خاطر هیچ کدام از شاگردان امام، بلکه معاشرین با ایشان نخواهد رفت، تواضع بسیار و روحیه شاگردپروری امام است. من، علاوه بر اینکه شاگردشان بودم، مجذوب شخصیت ایشان نیز بودم و به امام علاقه کامل داشتم.در تمام مدتی که در خدمت امام بودم به لحاظ اینکه همواره در گفتن سلام سبقت می جستند، نتوانستم یک بار در گفتن سلام بر ایشان سبقت بجویم.(1)

برخورد امام با محصلین و طلاب طوری بود که مثل دو طلبه مساوی برخورد می کردند. نشد که من ایشان را زیارت کنم و ایشان مقدم بر سلام نباشند. گاهی اوقات که فاصله من با ایشان ده پانزده متر بود و احتمال می دادم اگر سلام بکنم امام نمی شنوند تا می خواستم قدری فاصله کمتر بشود تا به ایشان سلام کنم امام قبل از اینکه عرض سلام کنم، سلام می کردند.(2)

ظرافت های رفتاری حضرت امام(ره)

حضرت امام راجع به اجرای دستورات پزشکی دقت خاص مبذول می داشتند و با تمام مشکلات سیاسی، اجتماعی، حضور روزانه یک یک افراد بیت خود را تحت نظر دقیق داشتند. جالب اینکه این جانب 2-3 هفته ای به خاطر جراحی فک خودم، خدمت حضرت امام در روز کشیک موظف (یکشنبه به طور ثابت) نرسیدم، حضرت امام علت عدم حضور اینجانب را از برادران کشیک جویا شده بودند. هر وقت خدمت حضرت امام می رسیدم می فرمودند ما هم بنشینیم و دوست نداشتند که در حالی که ایشان نشسته اند ما ایستاده باشیم. روزی کشیک 24 ساعته ام پایان یافته بود و از اتاق محل سکونت خارج شدم، ملاحظه کردم حضرت امام در صحن حیاط قدم می زنند، با آهستگی پشت سر ایشان راه خود را ادامه دادم. حضرت امام متوجه شدند و ایستادند و بعد از احوالپرسی اجازه ندادند بقیه راه تا درب خروجی را پشت سر ایشان راه بروم. (3)

1- برداشت هایی از سیره امام خمینی(ره) آیت الله عزالدین زنجانی ص 240.

2- همان، حجت الاسلام مرتضی صادقی تهرانی ص 242.

3- دکتر سهراب پور؛ کتاب طبیب دلها ص 246 و کتاب طبیب عشق ص 73