متاسفانه در این یادداشت باید از فیلمی دفاع کنم که در کارنامه درخشان سازنده اش فیلم خوبی نیست. فریب موضوع فیلم را نخوریم. فیلمنامه این اثر به شدت فاقد منطق و ساختار دراماتیک است. قصد ندارم در این غوغایی که برپا شده به نقد خانه پدری بپردازم که بحث مفصلی را می طلبد. اما از سازنده اش -کیانوش عیاری- که آبروی نسل ما و سینمای چهار دهه اخیر است باید دفاع کرد. او در کارنامه اش چند شاهکار دارد؛ شبح کژدم، بودن یا نبودن و آبادانی ها و چند فیلم خوب؛ روز باشکوه، دونیمه سیب، شاخ گاو و دو سریال درجه یک؛ روزگار قریب و هزاران چشم. این کارنامه می تواند هر کسی را مجاب کند تا به احترام عیاری کلاه از سر بردارد. اما