ما وقتی با کیارستمی به اروپا (ایتالیا، فرانسه، آلمان) و آمریکا رفتیم، تازه متوجه شدیم که چقدر برای آنها هنر و به ویژه هنرهای آیینی و سنتی اهمیت دارد و چقدر هزینه می کنند که از دیگر نقاط دنیا این نوع هنرهای کهن را ببینند و برای شان اهمیت داشت که هنرهای کشورهای دیگر را بشناسند و برایش هم بودجه های کلان صرف می کنند؛ اما در ایران ما هنوز مانند تکیه دولت و دوره شکوفایی تعزیه در زمان قاجار، یک مکان دائمی نداریم که در آن در طول سال تعزیه اجرا شود و الان هم فقط 10 روز در اطراف تئاتر شهر برنامه می گذارند و حداقل هزینه را به گروه های برگزار کننده اختصاص می دهند و برای بقیه ایام سال دیگر فراموش می شود و می گویند برای تعزیه پولی نداریم.