اگر از آن پنیرهای زرد سوراخ سوراخ کارتون تام و جری که هیچ وقت در دنیای واقعی ندیدمشان بگذریم، سحرانگیزترین صحنه ای که از کارتون های کودکی ام با من مانده، تصویر گنجینه طلای پادشاهان است. جعبه ای که تویش پر از سکه های پر زرق و برق طلایی بود و پادشاه هر شب قبل از خواب با آنها سرگرم می شد. آن موقع ها فکر این بودم که چرا پادشاه کارتون با این همه طلا چشمش سیر نمی شود. اما حالا فکر می کنم این که چه نگاهی به طلا داشته باشی هم مهم است. مثلا طلاسازها که صبح تا شب با طلا سر و کله می زنند چطور به حقوق وزارت کار قانع می شوند؟ طلا در نظر طلاساز مثل سفال است در دست سفالگر. همان قدر بی ارزش مادی و با ارزش هنری و معنوی. زندگی طلاسازها زیباتر از پادشاه کارتون هاست.