اگر فتق درمان نشود، ممکن است بخشی از روده شما در دیواره شکم به دام بیفتد. اگر قسمت گیر کرده روده شما جریان خون کافی دریافت نکند، این امر باعث می شود بافت روده، سیاه یا پاره شود. علائم ایسکمی (کاهش خون رسانی) و کم خونی و احتمال پارگی روده شامل درد کل شکم، تب، تهوع و استفراغ شدید و عفونت خونی است  که بیمار حتما باید تحت جراحی قرار گیرد.

لذا بیمار مبتلا به فتق گزینه های کمی  پیش رو دارد:

   استفاده از فتق بند به ندرت تجویز می شود و معمولا بی اثر است .

  بیشتر مواقع فتق نیاز به جراحی دارد.

  جراحی به یکی از دو روش زیر انجام می شود:

جراحی باز: که در آن یک برش هشت تا ده سانتی متری در ناحیه کشاله ران یا ناحیه مبتلا به فتق ایجاد می شود. این برش در درون پوست و چربی های زیر پوستی آنقدر پیش می رود تا جراح به سطح فتق و پارگی لایه های شکم دسترسی پیدا کند. روش های متنوعی برای ترمیم فتق در روش باز وجود دارد.

ممکن است جراح از یک مش (توری یا پرده مصنوعی) برای ترمیم ضایعه یا سوراخ فتق استفاده کند .

جراحی به روش لاپاراسکوپی: تکنیکی است که با ایجاد سه تا چهار برش کوچک پنج تا ده میلی متری و استفاده از دوربین و ابزار لاپاروسکوپی و قرار دادن مش (توری یا پرده مصنوعی) بر پارگی هایی که در دیواره شکم (عضله) انجام می شود. به جراح این امکان را می دهد که فتق و بافت های اطراف آن را در یک نمایشگر مشاهده کند. در این روش فتق از ناحیه پشت دیواره شکم ترمیم می شود. در این روش بیمار با درد و ناراحتی کمتر، زودتر به کار و فعالیت های روزمره خود باز می گردد.

تنها بعد از یک معاینه کامل و دقیق، جراح شما می تواند تعیین کند آیا لاپاراسکوپی برای شما مناسب است یا نه؟ این روش ممکن است برای برخی کسانی که قبلا جراحی های شکم داشته اند یا تحت شرایط درمانی خاصی هستند مناسب نباشد. روش لاپاراسکوپی برای بیماران چاق،فتق های دوطرفه کشاله ران و فتق هایی که عود کرده و قبلا با روش جراحی باز ترمیم شده بود توصیه می شود. با استفاده از این روش ابتلا به انواع عفونت ها، خونریزی و دردهای مزمن کاهش می یابد. اما انجام لاپاراسکوپی می تواند ریسک آسیب به سایر نواحی بدن را افزایش دهد و نیاز است که این عمل تنها توسط پزشکی متخصص و مجرب صورت گیرد که در طول سال تعداد زیادی عمل فتق توسط روش لاپاراسکوپی انجام داده باشد.