آقای روحانی گمان می کرد حل مشکلات با جهان خارج به حل مسائل اقتصادی کشور کمک می کند و این موجب رضایت خاطر مردم می شود. این ایده شاید در اصل نادرست نبود اگر دلواپسان در داخل کشور بلوا نمی کردند. به همین علت است که علی رغم همه مشکلاتی که در راه دولت او ایجاد کردند و تمامی مخالفان در جریان انتخابات سال 1396 علیه او متحد شدند، باز هم با یک جهش فوق العاده و فاصله رای بسیار بالا دوباره انتخاب شد و با یک ونیم برابر رای انتخاب شد. خب این شکست بسیار سنگینی برای دلواپسان بود. به همین علت ماجرا آغاز شد. این پیروزی دلواپسان را ناامید کرد و دست به کار شدند. اولین ضربه را در جریان فساد گسترده موسسات مالی و اعتباری غیرمجاز زدند و با انواع و اقسام ترفندها دولت را به چالش کشیدند تا بیش از 30 هزار میلیارد تومان پول بی زبان را از بانک مرکزی به آنانی بدهد که به نام مخالفت با بانک های ربوی، موسسات غیرمجاز را راه اندازی کردند و از همان ابتدا پول ملت را با سودهای کلان همراه کردند و خوردند و بردند، بعد مردم فریب خورده را به جان دولت انداختند و خلاصه شد آنچه نباید می شد. یک ریشه افزایش جهشی قیمت دلار همین تن دادن به فشار این گروه ها برای پرداخت پول صاحبان حساب در این موسسات بود... 

حسین شریعتمداری:  کاش دولت محترم از میان ناکارآمدی های فراوانی که داشته است، فقط مسئولیت امکانات و ظرفیت های شش ساله ملت و نظام را که به پای برجام ریخته و بر باد داده است، می پذیرفت و سپس مسئولیت لوایح ذلت بار و فاجعه آمیز FATF را از منتقدان مطالبه می کرد! و بالاخره باید به دولت محترم یادآور شد که مملکت را نمی توان به روش «من بمیرم و تو بمیری»! اداره کرد... گفتنی است در میان کلاه مخملی های تهران -که برادر عزیزم آقای ربیعی از آن باخبرند- رسم بود که وقتی یکی از آنها به دیگری «تو بمیری می زد»! شانه اش را جمع می کرد و می گفت؛ رد کردم!... به کجا رد کرده بود؟! شاید خودش هم نمی دانست!