چند «سین» ابزار نوشتن این حقیرند از جمله «سفر» که ارزان هم می شود رفت! سفر مثل زندگی است؛ خیلی نباید سختش گرفت! در بعضی سفرها که اصلا مخالف برنامه ریزی ام، مثل اربعین که الحق باید صفر تا صد کار را بسپری دست ارباب، بگذاری خود آقا برایت قصه بچیند؛ خودش معین کند مختصات سفر و سفره ات را و مشخصات عمود و خیمه ات را! سفر عشق است دیگر! حساب و کتاب را بسپر دست عباس و حتم کن که ضرر نمی کنی! بین الحرمین چشمم خورد به پارچه نوشته ای پشت چادر یک پیرزن قدکمان که فارسی دری بود، هندی بود، چی بود؛ هرچه بود، داد می زد «اعزامی از دهلی نو» است! و کل بساطش یک عصای چوبی که از فرط قدمت می خورد از حضرت حوا قرض