علامه محمدتقی جعفری، تنها یک عالم دینی و روحانی حوزوی تحصیلکرده و شناخته شده میان حوزویان نبود که از این حیث شاید در حوزه های سنتی، افرادی که در فقه و اصول صاحبنظر باشند، کم نباشند. آنچه او را متمایز می کرد، دامنه گسترده دانش ها و علایق فکری او بود. این دانشمند فقید، حتی در علوم سنتی حوزوی، به شاخه های کمتر مورد توجهی مثل نهج البلاغه پژوهی و فلسفه علاقه داشت و در این زمینه ها، از جمله افراد صاحبنظر بود. چه اینکه از این هم فراتر رفته و با ادبیات قدیم و جدید، فلسفه های غربی و ادبیات جدید غرب مانند رمان، نمایشنامه و... هم آشنایی فراوانی داشت و حتی سعی می کرد گفت وگوهایی را